Przewlekła pokrzywka idiopatyczna – objawy, przyczyny i leczenie

Przewlekła pokrzywka idiopatyczna – objawy

Przewlekła pokrzywka idiopatyczna objawia się występowaniem bąbli pokrzywkowych, charakterystycznych wykwitów o zabarwieniu lekko czerwonym i porcelanowo-białym. Wykwity skórne mogą być różnej wielkości, od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów. Zwykle ułożone są symetrycznie. Pojawiają się bardzo szybko, a ich występowanie w przewlekłej formie trwa ponad 6 tygodni. Zwykle objawy utrzymują się do roku, bywa że do 5 lat. Przewlekła pokrzywka idiopatyczna powoduje świąd, nasilający się zwłaszcza wieczorem. Pacjenci cierpiący na przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną swoje dolegliwości określają jako: dokuczliwe swędzenie, parzenie, kłucie. Równolegle z bąblem pokrzywkowym może pojawić się obrzęk jamy ustnej, krtani, nosa, gardła, ust, i narządów płciowych. Stąd także ryzyko wystąpienia groźnych problemów z oddychaniem.

Przewlekła pokrzywka idiopatyczna to trudna w leczeniu choroba, powodująca wykluczenie społeczne, poczucie wstydu i osamotnienia. Widoczne oznaki i dolegliwości fizyczne w postaci nieestetycznej, trudnej do ukrycia pokrzywki, w połączeniu z uporczywym świądem, rozdrażnieniem, bezsennością i niemocą, w wykryciu bezpośredniej przyczyny, negatywnie oddziałują na psychikę pacjenta.

Przewlekła pokrzywka idiopatyczna – diagnostyka i leczenie

Diagnostyka przewlekłej pokrzywki idiopatycznej jest niezwykle trudna, gdyż w większości przypadków nieznane są przyczyny jej występowania. Ta tajemnicza i bardzo uciążliwa choroba wymaga w pierwszej kolejności wyeliminowania innych chorób z kręgu podejrzeń. Należy zatem w ramach diagnostyki wykluczyć podłoże alergiczne i konkretne czynniki wywołujące, jak uczulenie na pyłki traw, sierść zwierząt czy alergie pokarmowe. Badania diagnostyczne polegają także na wykonaniu wymazów z gardła i pochwy, przeprowadzeniu badań w kierunku występowania pasożytów. Wymienione czynniki nie są bezpośrednią przyczyną objawów przewlekłej pokrzywki idiopatycznej, natomiast często zauważa się ich występowanie u pacjentów chorujących na przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną. Ponadto przyczyn przewlekłej pokrzywki idiopatycznej upatruje się także na podłożu emocjonalnym, stresie a także w obszarze fizyczno-termicznym np. przegrzania.

lek.
Maria Woźniak
alergolog

Diagnostyka przewlekłej pokrzywki idiopatycznej jest niezwykle trudna, gdyż w większości przypadków nieznane są przyczyny jej występowania. Ta tajemnicza i bardzo uciążliwa choroba wymaga w pierwszej kolejności wyeliminowania innych chorób z kręgu podejrzeń.

Chorych na przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną leczy się głównie objawowo. Stosuje się leki przeciwhistaminowe I i II generacji, a także leki uspakajające i przeciwdepresyjne. Dlaczego akurat leki antyhistaminowe, skoro przyczyny choroby są trudne do ustalenia? To co wiemy na pewno, to fakt, że histamina w organizmie człowieka jest neuroprzekaźnikiem, który bierze czynny udział w rozwoju procesów zapalnych. Powstaje w wyniku reakcji nadwrażliwości, uszkodzenia komórek lub oddziaływania niektórych substancji chemicznych. Jej uwolnienie w organizmie może być przyczyną pokrzywki i świądu, stąd lekarze proponują w leczeniu pacjentów właśnie ten typ leków.

W ramach zaleceń, chorym radzi się unikać stresu i zmiennych czynników  termicznych: przegrzania, wyziębienia. W trakcie leczenia proponuje się pacjentom, aby całkowicie zrezygnowali ze spożywania alkoholu, a także niektórych produktów i leków: aspiryny, kodeiny, morfiny. Leczenie objawów przewlekłej pokrzywki idiopatycznej polega na indywidualnej kombinacji leków, i sprawdzaniu ich skuteczności w przypadku każdego pacjenta. Choć nieznane są przyczyny występowania przewlekłej pokrzywki idiopatycznej, to w większości przypadków, choroba ta samoistnie ustępuje, nie pozostawiając żadnych śladów.

Konsultacja merytoryczna: lek. Maria Woźniak - alergolog